Were Di – Drunen 7-2 Aan het begin van de competitie hadden we niet gedacht deze zondag een competitietopper te spelen, toch stonden we dit weekend tegenover de nummer twee in het veld, onder de blauwe hemel met een stralend mooi oktoberzonnetje. We bleken ons echter weer vergist te hebben met onze veronderstelling dat het nu spannend zou worden. Drunen bleek niet aan ons te kunnen tippen. Onze vaste doelstelling van zeer felle eerste tien minuut en daarin zeker scoren werd weer behaald, sterker nog, binnen drie minuten lag de eerste bal al in de goal en was een mooie hockeyzondag begonnen.
Na een paar flitsende acties in de eerste drie minuten resulterend in mooie combinaties, gevaar en strafcorners, kregen we een vrije slag links op de kop van de cirkel. Janka ging achter de bal slaan en gaf ‘m een peer richting tweede paal. Daar kwam Ilse zoals afgesproken zonder te veel te verplaatsen alleen voor haar man en tipte de bal keurig achter de keeper langs. 1-0…
Wij bleven een heel hoog tempo spelen en vielen aan als hecht team. Combinaties via de hele middenlinie belandden bij de aanvallers die ook erg op elkaar ingespeeld en op dreef bleken. Vanuit de hoek gaf Ilse een bal strak voor op Debby, die Caat voor de goal langs in betere positie aan speelde. Caat schoot ineens, maar zag haar inzet gekeerd door de keeper. Helaas voor Drunen was deze echter kansloos bij de snoeiharde rebound van Debby, 2-0.
En nu doorgaan was het devies. Luttele vijf minuten later penetreerde Caat dan ook weer door de gedesillusioneerde Drunense verdediging en bediende Ilse midden in de cirkel. Deze schoot op goal, maar raakte de paal. Gelukkig kwam de bal echter als op een presenteerblaadje voor de voeten van de overgestoken Caat en kon die de 3-0 aantekenen.
Voor de eerste keer ging het lukken om de hele eerste helft hoog tempo te blijven spelen en als team geen zwakke fases te kennen. In de 29e minuut werd weer een sprankelende combinatie verzilverd door wederom Cathelijn, die na meerdere keren soepel rondspelen ook in de cirkel de gelukkige was die de bal binnen kon prikken. 4-0
Het leek niet op te kunnen en we stevenden af op een grote winst. In de rust werd er dan ook gezegd dat we niet nonchalant moesten zijn en pas tevreden moesten zijn als we hier met zeven of acht goals van het veld zouden stappen. Daarnaast moesten we er voor zorgen dat we nu écht geen corners meer tegen zouden krijgen en ook zeker geen goals tegen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Totaal verrassend kwam Drunen terug en lieten wij ons volledig terugzakken. Collectief leverden we alle ballen in, creëerden we chaos en lieten we tegenstanders ballen aannemen en tot doelpogingen komen. Zo kon het ook gebeuren dat een van de aanvallers van Drunen na een voorzet voor haar man kwam en de bal ineens in de goal kon flatsen. Auch.. Dat was even slikken. Idioot genoeg deden we dat niet, om er daarmee voor te zorgen dat we onze hoofden er weer bij hadden en het weer op te pakken. Niemand was nog even in staat het team op sleeptouw te nemen en samen onze ruggen te rechten om te laten zien dat we de absoluut terechte en betere herfstkampioen verdienden te worden. In de voortdurende wanorde lukte het Drunen dan ook nog een keer te scoren en zelfs weer een sprankje hoop te hervinden op een goede afloop. Dit was gelukkig wel genoeg om ons wakker te schudden. Een weergaloze counter na een lange bal langs de lijn, waarmee Ilse aan de haal ging om de keeper te omspelen en vrij voor de lege goal te komen te staan, bezorgde ons een strafbal. Deze werd hard en zuiver linksboven in het net gepusht. De keeper had het nakijken. 5-2 en de verlossing van de vloek die er even op ons rustte. En nu genadeloos toeslaan dus!
We haalden het niveau van de eerste helft niet meer, maar het tweede deel na de rust was beduidend beter dan de eerste en we zorgden weer voor gevaar en strafcorners. Hannah kon uit een van die strafcorners ook haar goaltje meepikken. Janka vuurde weer een van haar pegels af die bij de lijnstop stil kwam te liggen. Hannah was daar echter alert en schoof de bal met haar backhand toch over de doellijn. 6-2
Volkomen terecht lieten we het daar niet bij, maar drukten we nog even door tot het eind. Een lamgeslagen Drunen kon nu echt geen vuist meer maken en kon het niet voorkomen nog een strafcorner weg te geven. Dit keer was Linde de gelukkige die zonder ook maar met haar ogen te knipperen de rebound als een streep in het net deed verdwijnen. 7-2
Het verschil tussen Were Di en Drunen was daarmee nogmaals duidelijk onderstreept, een veel hoger tempo en veel rendabeler hockey op alle fronten, maar dat niet alleen… Het belangrijkste verschil niet alleen met Drunen, maar met alle tegenstanders is sinds vandaag namelijk vijf punten!!
(bron: www.thjcweredi.nl, op verzoek geplaatst)