In de tijd dat de auteur nodig heeft gehad voor het typen van de titel van dit verhaal stond Were Di heren 1 al met 1-0 achter tegen Qui Vive. De overige 69 minuten en 55 seconden die de wedstrijd duurde kwam Were di geen moment in haar spel en mag het tevreden zijn dat de wedstrijd uiteindelijk nog gelijk eindigde. De scherpte en de beleving waarmee de wedstrijd tegen Schaerweijde werd gespeeld leken wel in de Zeister bossen achtergelaten. Were Di speelde zonder overtuiging, met een belabberde basistechniek en leek geen moment in een overwinning te geloven.
Het was zo mooi. Een hele week stond heren 1 bovenaan in de overgangsklasse. Het leek wel alsof de eerste plaats een te zware mentale belasting was. Were Di leek gespannen, een beetje overspannen misschien wel. Niet de frisse ploeg die we zo graag zien. En Qui Vive, die konden niet beter te beginnen. Uitslaan, scoopen en aannemen en scoren. In vijf seconden was het 1-0 voor de gasten, Were Di had de bal nog niet aangeraakt. In het vervolg was Qui Vive de betere ploeg, Were Di kon geen vuist maken in de duels, had de aannames en de passing slecht onder controle. Toch werd het 1-1 door een doelpunt van Maikel dat een beetje uit de lucht kwam vallen. Het spelbeeld veranderde niet. Qui Vive speelde zonder druk, maar had die ook niet nodig om gevaarlijk te worden. Uit een afgeslagen strafcorner werd het 1-2 voor Qui Vive, en in de laatste seconde voor rust werd het 1-3 uit een strafcorner.
De tweede helft begon Were Di met goede wil, en met iets meer geloof, maar met weinig goed hockey. Gelukkig hielp Qui Vive een handje. In plaats van door te hockeyen had men in de rust afgesproken de hele tweede helft alles te scoopen, en zo geschiedde. Were Di kreeg zo meer balbezit, en werd af en toe ook wel gevaarlijk. Uit een volledig cadeau gekregen strafcorner scoorde Marijn de 2-3, en ging Were Di op jacht naar meer. Echte kansen kwamen er niet, en ook Qui Vive was nog wel enkele malen gevaarlijk. Tot plots Pim de bal links in de cirkel kreeg en besloot met zijn backhand uit te halen. Dit mag sowieso al in de krant, wat op goal slaan dat doet die jongen niet al te veel. De bal werd volledig verkeerd geraakt maar op een of andere manier caramboleerde de bal via een verdediger zo ongeveer recht de lucht in te vliegen, en over de keeper heen te vallen over de doellijn. De plank heeft de bal nooit geraakt. Na deze gelijkmaker kwam er nog een kans op 4-3, maar dit was echt te veel van het goede geweest zijn.
Weer een gelijkspel tegen Qui Vive zodoende. Na een 6-6 en een 3-3 vorig jaar nu dus weer 3-3. En daar mogen we dit keer best tevreden mee zijn. Zelden speelde Were Di heren 1 zo matig, en wist het toch nog een punt uit het vuur te slepen. En daarvoor mogen ook best de complimenten worden gegeven. Het vergt een hoop mentale kracht om in een wedstrijd waarin bijna niets lukt toch alles te blijven geven. Volgende week weer een hele zware wedstrijd. We gaan dan op bezoek bij Hurley. Vorig jaar tweemaal met 1-1 gelijkgespeeld tegen die tegenstander, maar ook steeds met goed hockey. Fris en fruitig moeten wij die wedstrijd tegemoet treden. Heerlijk om zulke wedstrijden te spelen. Hurley heeft net als Were Di 7 punten verzameld tot nu toe en is ook dit jaar weer titelkandidaat. Het was overigens een slecht Were Di weekend. Dames 1 verloor haar eerste punten, heren 2 verloor, heren 3 verloor, dames 3 verloor voor het eerst in 1,5 jaar, en zelfs heren 7 verloor. Enig lichtpuntje was de overwinning van dames 2. Dat moet aankomend weekend beter clubgenoten!
Groetjes, heren 1 Wee Di
