De tweede topper van dit jaar voor Were Di Heren 1 was de uitwedstrijd tegen Qui Vive. Net zoals de vorige keer werd tegen een directe concurrent een comfortabele voorsprong weggeven. Na een bizar scoreverloop eindigde de wedstrijd in 6-6. Een uitslag die eerder een handbalwedstrijd doet vermoeden.
Op het mooie nieuwe waterveld van Qui Vive was dit op papier een topper tussen twee ploegen die dit seizoen nog niet veel tegendoelpunten hebben hoeven incasseren. Maar al vanaf het begin werd al duidelijk dat dit duel niet saai zou worden. Er werd van beide kanten fanatiek gestart en beide teams probeerden het tempo hoog te houden. Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste kansen zich voordeden. Allereerst werd de eerste de beste corner van Were Di verzilverd.
Daarna kwam Qui Vive een aantal keer snel door met het voor hun kenmerkende, zeer doelgerichte spel. Met veel hoge ballen en rondom de cirkel een mentaliteit van pompen of verzuipen werden twee doelpunten geforceerd. 2-1 voor Qui Vive.
Hierna was het woord weer aan Were Di. Eerst verslikte de keeper van Qui Vive zich in wederom twee corners, daarna was het een prachtige aanval die via Marijn Veschure en Niek Woudenberg eindigde bij Jules Somers die het laatste belangrijke tikje kon geven.
Ondanks nog een aantal kansen voor Qui Vive, waarbij de Belgische keeper Filip Haenen een aantal keer flink aan de bak moest, bleef het 2-4 tot de rust.
Wat er daarna gebeurde was misschien voor de neutrale toeschouwer een spektakel, voor Were Di was het meer een drama. Vrij vlot na rust werd de 5-2 gemaakt. Joep Meijs pushte een strafbal onhoudbaar in. Helaas kon Were Di maar een paar minuutjes genieten van die voorsprong. Qui Vive speelde alles of niets en wist snel tegen te scoren. Alles of niets betekent natuurlijk wel ruimte voor de spitsen van Were Di en die weten daar wel raad mee. Een volledige Woudenberg-combinatie stond aan de basis van de 6-3, een mooie goal van Willem. Dan moet het toch gespeeld zijn met nog 20 minuten op de klok. Er werd zelfs nog geroepen: "Dit geven we toch niet meer uit handen, mannen!" De zin was nog niet uitgesproken of er werd alweer gejuicht: 6-4 en dus weer hoop voor Qui Vive.
Hierna volgde een fase van relatief evenwicht. Were Di kreeg in deze fase de beste kansen, maar kon het maar niet afmaken. Een arbitrale dwaling leverde een strafcorner op voor Qui Vive met nog tien minuten te spelen. Deze verdween onhoudbaar in de kruising. 6-5 en dus alles of niets van Qui Vive. Dan maar zakelijk uitspelen die voorsprong zou je denken…toch niet. Stom balverlies in de opbouw. Pieter Woudenberg die zijn eigen fout wil goedmaken en dat met een gele kaart moet bekopen. Nog acht minuten billen knijpen langs de kant. In deze fase weet Qui Vive weer te scoren. 6-6 het zal toch niet nog fout gaan? Dat gebeurt niet en bijna weet Rutger Wegdam met zijn backhand nog de gelijkmaker binnen te timmeren, helaas net naast en bij de tweede paal kan Willem Woudenberg er net niet bijkomen. En dus bleef het 6-6.
