Met een iets andere instelling dan tegen zowel Venlo als Geel-Zwart begonnen we gisteren aan de zoveelste wedstrijd tegen de nummer twee. Bij Venlo waren we een beetje vergeten dat wíj bovenaan stonden en niet zij en waren we eigenlijk te zenuwachtig. Bij Geel-Zwart waren we niet scherp genoeg en lieten we ons aftroeven. Nu stonden we weer met beide benen op de grond en wisten we wat ons te doen stond.
Knokken voor elke meter en laten zien dat wij de beste ploeg van de eerste klasse C zijn. Weer een keer scoren binnen tien minuten en Helmond dan niet meer terug in de wedstrijd laten komen, maar dat lijkt allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.
Toch wisten we al meteen onze stempel op de wedstrijd te drukken en gevaarlijk te zijn in de eerste minuten. Doelstelling 1 werd behaald, na een snelle combinatie over links kogelde Linde, vrij op kop cirkel, al in de vijfde minuut een mooie voorzet van links kiezelhard achter de Helmond-goalie.
Het bleek echter moeilijker om daarna de score uit te breiden. Hoewel Helmond ook niet gevaarlijk werd, kregen ook wij geen uitgespeelde kansen. We kregen wat strafcorners die goed liepen, maar er net niet ingingen, maar verder speelde het spel zich vooral op het middenveld af. Daar waren we eigenlijk nog iets te slordig en lag het tempo niet hoog genoeg om Helmond al in de eerste helft onze wil op te leggen.
Een enkele keer dat we wel in staat waren een schepje erbovenop te doen, was Helmond daar ook dusdanig door verrast, dat ze geluk hadden dat enkele schitterend uitgespeelde kansen onbenut werden gelaten. Het was duidelijk dat wij een kwalitatief betere ploeg hadden en dat net een beetje meer scherpte en felheid er hier voor zou kunnen zorgen dat wij aan het langste eind zouden trekken.
In de rust werd er dan ook flink benadrukt weer zo fel van start te gaan als aan het begin en balbezit wat minder slordig uit te spelen.
Ondanks alle goede wil en strijdlust van onze kant, leek het alsof we toch weer even wat zenuwen hadden gekregen in de wetenschap dat er een grote kans was dat we hier vanmiddag goede zaken konden gaan doen. We stonden minder goed opgesteld en lieten onze tegenstanders stuk voor stuk aannemen. Helmond was echter zelf ook erg slordig op het middenveld en combineerde te weinig en te traag waardoor er in eerste instantie geen uitgespeelde mogelijkheden ontstonden. Uit een vrije slag in ons 23-metergebied bleek helaas echter wel dat Helmond effectief genoeg was om ons de mond te snoeren. Er stond iemand helemaal vrij op de andere kant van de kop cirkel en die strafte dat Linde-like, laag, strak en hard af: 1 – 1 Terug bij af en vooralsnog met lege handen.
Dat besef maakte kennelijk iets in ons wakker, dat we ons dat niet zouden laten gebeuren, niet hier en niet vandaag. De motor werd nu echt aangezet en iedereen was net een stapje sneller dan voorheen. We voelden ons sterker worden, kregen meer kansen en met geduld zou die goal gaan vallen, Helmond kwam in de houdgreep. Een lange klap over rechts werd opgevangen door Ilse, die daarmee al haar verdedigers al achter zich liet. Alleen de keeper stond nog in de weg. Deze kwam goed uit, maar realiseerde zich niet dat Ilse als geen ander weet over welke kant je een keeper uit moet spelen, je forehand natuurlijk. Na de keeper dan ook leep te hebben omspeeld stond Ilse oog in oog met het lege doel in haar lievelingspositie: een lekker moeilijke hoek. Volleerd schoot ze raak, daarbij een alsnog aangesnelde verdediger kansloos latend. 2-1
Het kon nu niet meer fout en hier zouden we het dan ook niet bij laten. Vele mooie combinaties leverden aanvallen en grote kansen op. Wederom Ilse kwam vrij op rechts en gaf dit keer voor op Cathelijn die de bal voorbij de keeper aannam en tegendraads een zakelijke lage backhand inschoof. Eindelijk de veilige marge waarnaar we al heel de wedstrijd op zoek waren.
Dat smaakte naar meer. Een steekpassje van Cathelijn lanceerde Lieke. Iedereen hield zijn adem in, want hoe zou het een verdediger één op één met de keeper vergaan? Alsof ze nooit anders gedaan had tikte ze de bal langs de keeper richting haar backhand om te versnellen en de bal met diezelfde backhand vanaf de achterlijn voor te geven op Bieke. Die was goed meegelopen en stond goed gepositioneerd om de bal vervolgens in het doel te lopen.
Vanaf dat moment leek alles te lukken. Helmond kwam er niet meer aan en het debakel werd zelfs nog groter voor de nummer twee-af. Ilse startte vanaf de zijkant naar het midden en werd daar in de diepte bediend met een lange bal over de as, uit een van de vele razendsnelle combinaties. Weer was ze de keeper te snel af, maar dit keer raakte de bal de voet van de meegelopen verdediger die hem zo uit het doel wist te houden: strafbal.
Zoals gewoonlijk legde Debby de bal op de stip en acteerde koelbloedig. Linksonder, hard op de plank, alsof ze er vrijdag gewoon bij was geweest om te oefenen. 5 – 1
Natuurlijk kan het altijd beter en zeker constanter, maar bij vlagen hebben we onszelf ervan overtuigd dat we inderdaad goed kunnen hockeyen. We hebben verdiend dik gewonnen en we hebben laten zien dat het terecht is dat we de leiders zijn van het klassement. Het gat met de weer verrassende nieuwe nummer twee is weer vergroot en er is weer een begin voor een goede reeks wedstrijden. Er is keihard gevochten en als team een stap gezet richting een symbolische eigen kleedkamer.
