Helaas was het dit keer niet oogstrelend voor het publiek en liet het eerste damesteam van Were Di slechts sporadisch een van hun soepele, razendsnelle, messcherpe combinaties zien, die hen de terechte nummer 1 van de eerste klasse C maken. Maar het resultaat mocht er gister weer zijn en voor de eerste keer na de winterstop kan gezegd worden: het kampioenschap ligt voor het oprapen. De uitgangspunten van gisteren waren weer de twee gebruikelijke doelstellingen: de nul houden en drie punten pakken. Ook het gebruikelijke streven de wedstrijd zó fel te beginnen dat die in de eerste tien minuten al opengebroken wordt, was weer van kracht.
Ook gisteren was Oss weer een horde op zich, waarvan het verleden leert deze allerminst te onderschatten. Versterkt met vier scherpe A’tjes in de gelederen, werd Oss op het eigen nieuwe -nu al geliefde- waterveldje ontvangen.
Meteen lieten de dames van Were Di hun wil om te winnen doorschemeren en werd Oss flink onder druk gezet. De eerste tien minuten waren dan ook voor Were Di en kwam Oss er qua structuur en balbezit of kansen nauwelijks aan te pas. Er viel dan ook, zoals gewenst, een goal in deze tien minuten, maar ironisch genoeg wel uit een counter. Oss was eindelijk een keer rond de Were Di-cirkel toen de bal op kop werd overgenomen en in de as naar voren gepasst werd, waar Hannah Lemmens de bal voor Ilse Brouwer liet lopen. Die ging daarmee natuurlijk de hort op en was daarin weer niet te volgen voor tegen- én medestanders. Ze kwam één tegen één tegenover de keeper, zocht haar oude vertrouwde achterlijn op en besloot de bal er vandaar maar weer eens met de backhand in te leggen: 1-0.
Were Di ging op dezelfde voet door, maar moest met lede ogen toezien hoe het team dikwijls zijn eigen glazen ingooide. Onnauwkeurigheid en gehaastheid bezorgden de bal vaak bij de tegenstander in de stick. Toch wist Oss nergens een vuist te maken.
Were Di wist wel veel strafcorners te versieren. Deze verliepen alles behalve feilloos, desondanks wist Janka Verkerke er raad mee. Een kanon van een bal vloog halfhoog on(lijn)stopbaar tegen de plank. Het betekende de 2-0.
Zo gingen werd de rust ingegaan, met een gemengd gevoel van chaos en nét niet, maar met een zakelijke voorsprong en geen vuiltje aan de lucht.
In de tweede helft dreigde dat te veranderen, doordat Oss feller leek dan Were Di, duels won, wat kansjes kreeg door een aantal erg sterke individuele acties op doel. Gelukkig stond een scherpe Emilie Sauer op doel en een verdediging die haar in erg barre tijden heel goed aanvulde op de lijn. Een enkele keer kropen de dames van Were Di dan ook door het oog van de naald, maar écht spannend werd het niet. Zeker toen ze naar het einde van de wedstrijd toe eindelijk rust in hun spel creëerden en mooie aanvallen produceerden waarin ze de bal het werk lieten doen. Zo werd Were Di nog een aantal keren erg gevaarlijk, werden er nog wat aanvallers getorpedeerd en wat corners verkregen, waaruit Janka Verkerke briljant haar tweede van de dag verzilverde. ´Zal ik een keer links doen, dat lijkt me beter…´ ´Ja misschien wel.. maar de keeper is wel goed.. (de bal al onderweg) .. misschien dan toch rechts beter´ BOEM!! 3-0 Einde oefening.
