De dames van Were Di begonnen nog wat slaperig en kregen wat kansjes om hun oren. Ze lieten hun mannetjes lopen en Gooische de cirkel in snijden. Maar de dames hielden stand omdat ze knokten, het mes tussen hun tanden zetten en met z’n allen voor elkaar werkten. Het bleef dan ook lange tijd 0-0 en de controle op het veld was weer hersteld. Het kon allebei de kanten op en het spel golfde op en neer zonder dat er grote kansen werden versierd aan welke kant dan ook. Uit het niets was er echter een strafcorner voor Gooische waarin de Weredianen zich niet aan de afspraken hielden en tóch ineens tegen een achterstand aankeken, 0-1.
Een preek in de rust had gewerkt. Vanaf het fluitsignaal in de tweede helft zaten de Were Di-dames er bovenop. Ze waren de sterkere ploeg in het veld en Gooische kwam, ondanks de individuele kwaliteit op enkele posities, niet meer aan hockeyen toe. Waar speelsters in de eerste helft vrij weg konden draaien, stond er nu een dubbel blok en was elke afvallende bal voor Were Di. De druk op het doel van Gooische werd gestaag groter en groter en er werden kansen gecreeërd. Het publiek ging erachter staan en gaf ook nog eens een duwtje in de rug.
Ongeveer halverwege was het dan raak voor Were Di. De dames versierden een strafcorner, waarvan het eerste schot geblokt werd. De afketsende bal belandde voor de voeten van Caatje van Rijswijk en die wist daar wel raad mee. Achteroverhangend raakte zij de bal vol, die daardoor als een streep over de keeper schoot. Gezien het feit dat het duidelijk het tweede schot was, ondanks dat Gooische daarin van mening verschilde, was dit een zuiver doelpunt: 1-1.
Het was zaak met lijf en leden dit punt te beschermen. Het hockey was nu helemaal niet mooi meer en wederom kon het dubbeltje nog allebei de kanten opvallen. Gelukkig voor Were Di werden de strafcorners tegen nu ijzersterk verdedigd en naderde het eindsignaal. Ook de Were Di-dames kregen nog een aantal mogelijkheden en het publiek zat weer op het puntje van zijn spreekwoordelijke stoel. Tot de laatste minuut mocht het niet zo zijn. Toen kreeg Were Di nog een strafcorner terwijl het eindsignaal al klonk. Met z’n tienen stonden de dames om de cirkelrand terwijl de keeper al een bescheiden feestje vierde. De bal werd goed aangegeven en was snel bij Janka Verkerke. Die sloeg hard en zuiver toe in de linkerhoek, waar ook aangeefster Ilse er dichtbij zat. Helaas gaf de keepster van Gooische zelfs geen rebound weg en die veranderde de bal van richting, langs de paal over de achterlijn.
Winst zat er dus voor Were Di niet in, maar het verdiende punt was, na alles te hebben gegeven, meer dan welkom.
