Were Di Heren 1 kreeg afgelopen zondag Union op bezoek. En wat een hele mooie zondag had kunnen worden, mondde uit in een deceptie. Were Di was op de 11e van de 11e gebrand op een goed resultaat tegen de nummer 2. De week ervoor werd een ruime voorsprong nog uit handen gegeven en zodoende was de hele week weer hard getraind. Vol vertrouwen gingen de Weredianen dan ook voor de winst tegen deze (op papier) sterke tegenstander.
Wanneer Union op bezoek komt, weet je als ploeg al genoeg. Het is waarschijnlijk het meest Duitse team uit de competitie, daarmee bedoelende dat Union vaak aan weinig kansen genoeg heeft om een wedstrijd te beslissen. Zo ook afgelopen zondag. Waar het begin van de wedstrijd nog voor de uitspelende ploeg was, nam Were Di na zo’n 10 minuten het initiatief steeds meer over. De wedstrijd werd in een hoog tempo gespeeld en beide ploegen deelden wat speldenprikjes uit naar elkaar. Totdat een van de spitsen van Were Di een strafcorner versierde. Pieter Woudenberg weet de laatste tijd steeds vaker tot scoren te komen en ook nu was gelijk de eerste raak. 1-0 voor Were Di, een goed begin is het halve werk.
Waar de Weredianen tegen andere tegenstanders nog wel eens een voorsprong weer snel uit handen geven, bleven ze geconcentreerd hockeyen. Maar door een onbesuisde actie van Marijn Verschure kwam Were Di tien minuten met tien man te staan. De inzet van de sliding was de bal, maar de geweldige schwalbe-koning van Union wist wel raad met de lichte touch van Marijn. Hij ging kermend op de grond liggen en Marijn moest eraf.
Door een mannetje meer op het veld werd Union wat sterker, maar de mannen van Were Di bleven vechten als leeuwen. Dat uiteindelijk toch een goal viel door een mooie actie van de rechtsmidden van Union, was dan ook een domper, 1-1. Nadat Marijn Verschure weer in het veld mocht, trok Were Di het initiatief weer naar zich toe. Maar Marijn was amper warm gelopen of nu was het Jules Somers, die niet één, maar twee gasten onderuit liep nadat hij mee wilde verdedigen. Ook hier kreeg een Werediaan weer de gele prent gepresenteerd. Een hectische fase brak aan. Maar nadat Union voor rust nog een corner kreeg die er mooi uitgedoken werd door de Belgische keeper Filip Haenen, gingen de partijen met een gelijke stand de rust in.
In de rust spraken de Weredianen af het hoofd koel te houden en zo min mogelijk fysiek contact te maken met de tegenstander: ze gaven hen geen mogelijkheid om nog een keer met een man meer te komen staan. Na rust kwam Were Di weer goed op stoom en nam tot de 65e minuut weer het initiatief. Waar de teller gemiddeld per wedstrijd stopt bij 4,22 doelpunten voor, kwamen ze maar niet tot scoren. Een aantal heel grote kansen werd gemist en Union werd alleen sporadisch gevaarlijk bij een counter.
De laatste vijf minuten van de wedstrijd zorgden voor veel spanning. Iedereen vroeg zich af wanneer die goal nou eindelijk ging vallen. Maar nadat de zoveelste scoop van Union, want zo hockeyen Duitsers onder druk uit, nu wel een keer aan kwam bij een spits van hen, pakten ze prompt een corner met nog maar één minuut te spelen. De specialist bij Union, twee seizoenen geleden nog topscorer van de overgangsklasse, had al een cornertje of drie gemist, maar bij deze laatste was het dan toch raak. Filip Haenen kon de bal maar lichtjes toucheren en de lijnstop was daardoor kansloos. De bal ging uiteindelijk toch de goal in, 2-1 voor Union. Were Di kon nog eenmaal aanvallen maar toen de bal op het middenveld verloren werd floten de twee scheidsrechters af.