Eindelijk, het begint ergens op te lijken met Heren 1. Afgelopen zondag werd het eerste punt gehaald tegen Rood Wit: 3-3. Het spel was redelijk, bij vlagen zelfs goed. In de eerste helft had Were Di al afstand moeten nemen, toch bleef het 1-1.
In de tweede helft leek vijf minuten verslapping Were Di de wedstrijd te kosten, maar uiteindelijk wist Pieter vlak voor tijd de verdiende gelijkmaker binnen te pushen. Smet op de wedstrijd waren een aantal ongelukjes waarbij Rood Wit spelers betrokken waren. Een jongen miste een aantal tanden, iemand moest gehecht worden en er was nog een enkelblessure: namens Were Di beterschap toegewenst!
Alvorens Heren 1 aantrad speelde Dames 1 de topper tegen Drunen, zo was mij verteld. Nou, wat een topper is dat geworden! Were Di walste werkelijk over het arme Drunen heen, en lang leek het alsof de tien doelpunten gehaald konden worden. Dames 1 speelt niet meer zoals wij dat gewend zijn: af en toe spectaculaire overwinningen, afgewisseld met uitwedstrijden met zeer matig resultaat en uiteindelijk een tweede plaats. Nee niet dan dat dit jaar! Het begint een beetje op PSV te lijken: dodelijk saai, oerdegelijk, niks weggeven, en vervolgens van elk half kansje een doelpunt maken, en weer drie punten bijschrijven. Hou zo vol dames! (kunnen jullie niet een half uurtje eerder trainen?)
Om kwart voor drie stond dan een van de laatste wedstrijden van Heren 1 op zand op het punt te beginnen. Tegenstander was Rood Wit, een degelijke middenmoter. Twee eerdere thuiswedstrijden waren in een 3-4 nederlaag geëindigd, en na de zeperd een week eerder tegen HDM was het tijd voor resultaat! Er was goed getraind door de week, leuk gebowld op vrijdag, we hadden er kortom zin in!
Were Di leek goed te beginnen, maar na een minuut kreeg het zelfvertrouwen weer een knakje. Een half mislukt schotje van Rood Wit verdween op knullige wijze door de benen van Hidde. Weer moest heren 1 tegen een nederlaag knokken. Toch liet heren 1 zich niet kennen, en kwam steeds beter in het spel. Enkele kansjes werden gemist, maar uit de tweede strafcorner pushte Pieter, die voor het eerst dit jaar weer in staat was om te pushen, de gelijkmaker binnen. Hierna was Were di sterker, maar bleek ook hoe broos het zelfvertrouwen nog was. Twee maal kreeg Were di de kans om alleen voor de keeper uit te halen, evenzo vaak volgde een slap flatsje, in plaats van een vlammend schot. De ruststand bleef 1-1.
Na rust was de wedstrijd meer in evenwicht. Were di kreeg de eerste kans, maar Jules miste oog in oog met de keeper. Ook Rood Wit wist af en toe gevaarlijk te worden. Het was Were di echter dat op voorsprong kwam. Willem, voor een van de eerste keren weer in actie na lang blessureleed, wist een rebound van een strafcorner te benutten. Zoals vaker dit jaar bij een voorsprong leek de twijfel in de ploeg te kruipen. Er werd net een half stapje teruggedaan, waardoor Rood Wit meer ruimte kreeg. Een onnodige corner tegen betekende de gelijkmaker en een minuut later viel ook nog de 2-3 voor Rood Wit. Wat een domper en herhaling van scenario’s zoals we die enkele weken geleden ook meemaakte. Were di rechtte de rug nog eenmaal, en zette de laatste minuten alles op alles. Dit resulteerde in een strafcorner vijf minuten voor tijd. De push van Pieter belandde op de paal, maar gelukkig was het een minuut later wel raak, en viel de verdiende gelijkmaker. 3-3
Eindelijk van die hatelijke nul af, nu is het tijd om vooruit te kijken. De stijgende lijn is duidelijk te pakken. Heren 1 ligt net als iedereen een weekje stil, maar over twee weken wacht opnieuw een thuiswedstrijd. Tegenstander dan is de verrassende koploper en promovendus Qui vive. Opnieuw een lastige wedstrijd dus, waarbij we uw fantastische steun weer goed kunnen gebruiken.
(bron: www.thjcweredi.nl, op verzoek geplaatst)