Sport is niet altijd eerlijk. Dit heeft Were Di MA1 afgelopen zaterdag aan den lijve mogen ondervinden. Een schijnbaar zekere deelname aan het Nederlands kampioenschap zaalhockey werd in de laatste 9 seconden verspeeld. Na een zware dag had Were Di alles in eigen hand. De laatste wedstrijd tegen Heeze moest worden gewonnen. Dat lukte niet ondanks de 4-3 voorsprong met nog 10 seconden te spelen.
Het begon allemaal heel erg goed. De eerste wedstrijd was tegen Den Bosch. Beide ploegen wisten dat ze elkaars grootste concurrenten waren. Het was een mooie wedstrijd, waarin Were Di de eerste helft oppermachtig was, maar dat niet in doelpunten om wist te zetten.
De tweede helft was echter voor Den Bosch dat ook met een scoringsprobleem bleken te zitten. Twee strafballen werden gemist, met dank aan een ijzersterke Marleen. Terwijl Were Di uit de counter wel wist te scoren. 3-1 eindstand. Een grote ontlading: een grote stap richting het Zuid-Nederlands kampioenschap en dus deelname aan het Nederlands kampioenschap.
De tweede wedstrijd was tegen Oranje-Zwart. Die hadden de eerste wedstrijd verloren van Heeze. Echter, door een gebrek aan scherpte, was Were Di niet in staat om hetzelfde tempo te spelen als in de eerste wedstrijd. Een slechte wedstrijd resulteerde in een 2-2 gelijkspel. Dat was een teleurstelling want dat betekende dat Were Di moest winnen van Heeze in de laatste wedstrijd, omdat zij een beter doelsaldo hadden.
Er leek geen vuiltje aan de lucht. Were Di was oppermachtig. Slechts een enkele keer kon Heeze gevaarlijk worden. Vooral hun corner was dodelijk. Bij rust was het 4-2 en Heeze leek op haar achterste benen te lopen.
De tweede helft ging Were Di door, het leek een kwestie van tijd tot de 5-2 zou vallen. Kansen zat. Toch viel de goal aan onze kant. Heeze scoorde, uit een corner. Terwijl ze misschien voor de derde keer die helft in onze cirkel waren geweest. 4-3.
Nog leek er weinig aan de hand. Heeze probeerde wel, maar werd niet gevaarlijk. De bal rolt achter. Were Di mag uitnemen. Nog tien seconden op de klok. Er werd al genoeg getreuzeld dus moest de bal wel genomen worden. Een korte bal, balverlies. Heeze neemt over. Was die bal niet hoog? Een pass de cirkel in en de spits van Heeze kan de bal nog net aantikken. Zoemer. Maar het is te laat. De bal hangt al. 4-4 Were Di MA1 uitgeschakeld.
Dit kan toch niet waar zijn… We waren zo dichtbij. We hadden het zo verdiend. We speelden gewoon het beste zaalhockey. Maar sport is niet altijd eerlijk. En dat kan heel erg veel pijn doen. Ik heb er niet van kunnen slapen. Dit is zo’n moment, dit ga je niet meer vergeten. De tranen bij de meiden waren begrijpelijk. Hoe is het mogelijk.
Het is nu alweer drie dagen geleden. Nog steeds zit het me niet lekker. Maar één ding overheerst: dit team zal gemist worden in Arnhem op het Nederlands kampioenschap. Al jaren spelen we het beste zaalhockey en daar zijn we heel erg trots op. Tot volgend jaar!