Via een niet al te beste, maar wel heel spannende wedstrijd is Meisjes B1 erin geslaagd om Bloemendaal MB1 met 2-1 te verslaan. Dat betekent dat Were Di MB1 komende zaterdag om 10.00 uur in het Wagenerstadion in de finale staat van het landskampioenschap Meisjes B!
Komende zaterdag 24 juni speelt Were Di MB1 tegen Rotterdam MB1 de finale van het landskampioenschap Meisjes B in het Wagenerstadion, de thuisbasis van Hockeyclub Amsterdam, Nieuwe Kalfjeslaan 19, 1182 AA Amstelveen.
Iedereen met een Were Di-hart wordt weer opgeroepen om onze meiden te gaan aanmoedigen! Zie ook Speciale supportersbus naar Wagenerstadion
Verslag van de drie wedstrijden tegen Bloemendaal:
6 punten op ’t Kopje …… we gaan naar Amsterdam!
De opdracht voor afgelopen weekend was duidelijk. Na de verloren thuiswedstrijd tegen Bloemendaal moest er nog 2 keer gewonnen worden om de best-of-three serie winnend af te sluiten. Echter omdat Bloemendaal eerste in de poule was geworden werden beide wedstrijden gespeeld op Bloemendaal, sportpark ’t Kopje.
Eerste wedstrijd thuis
Over de eerste wedstrijd zal ik kort zijn, aangezien er zoveel publiek was dat ik het me niet kan voorstellen dat er iemand zal zijn die dit leest en er niet bij was. In een super ambiance werd er, ondanks een flitsende eerste helft en een 3-1 voorsprong toch met 3-4 verloren. Dat was wel even slikken, de weg naar de finale in Amsterdam werd plots veel langer. Twee keer winnen op Bloemendaal dus. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Tweede wedstrijd
Zaterdag was de tweede wedstrijd en het begon al lekker toen we voor een gesloten clubhuis aankwamen. Eenmaal binnen werden de puntjes op de i gezet en gingen de meiden met strakke koppies van de spanning naar buiten. Daar bleken ondertussen al een hoop supporters gearriveerd, tenminste Were Di-suporters want in Bloemendaal schijnt MB1 er niet echt bij te horen te oordelen naar het schamele aantal plaatselijke suporters. Onder luid gejuich, muziek en dolle fratsen van ene R.V. werd er begonnen aan de warming up.
Dan de eerste helft, de eerste 7-8 minuten waren duidelijk voor ons, twee grote kansen kregen we daarin, maar geen doelpunt. Toen was het Bloemendaal dat scoorde: uit een lange bal naar voren speelde ze het snel en effectief uit.
We hadden daar allerter op moeten zijn, we weten dat ze zo spelen en lieten ons toch verrassen. Na dat doelpunt hielden we het heft nog een aantal minuten in handen, maar hetglipte toch langzaam weg. We speelden in het tempo van Bloemendaal en vergaten als team te spelen.
Dat was na rust wel anders. "Dit laten we zo niet gebeuren" was de stemming in de rust. Na rust stond er een geheel ander Were Di. Bloemendaal werd vastgezet, afgejaagd en bij vlagen volledig gedold. Snel maakte Bieke op mooi aangeven van Mirte 1-1. Toen was het Maxime met een fraaie backhand in de lange hoek. 1-2. We waren nog niet tevreden en bleven het gas erop houden. Achterin werd niets meer weggegeven, elke lange bal was nu voor ons.
De 1-3 viel uit een mooie strafcorner van Bieke. Gewonnen wedstrijd zou je zeggen. Niets bleek minder waar. Snel kwam Bloemendaal terug tot 2-3 door toch een foutje bij ons achterin. Maar vandaag niet weer dacht Fleur en twee minuten later schoof ze de 2-4 in de lange hoek langs de keeper.
Maar Bloemendaal gaf zich niet gewonnen en scoorde de 3-4 na een rommelige situatie die voortkwam uit een blessure. Nog even volhouden een minuut of 4 en dat lukte.
3-4 eindstand, Were Di komt terug!
Beslissingswedstrijd
Na een nacht in een hostel in Egmond om wat reiskilometeres te besparen kwamen we zondag terug voor de beslissingswedstrijd. Het was weer een drukkend warme dag, en de wedstrijd van zaterdag had fysiek zijn tol geëist. Dat, gecombineerd met een hoop spanning en een zeer fel Bloemendaal zorgde ervoor dat we niet goed in de wedstrijd kwamen. Het leek alsof Were Di een beetje het geloof in zichzelf kwijt was.
Het was Marleen die ons met een aantal goede reddingen op de been hield. De 1-0 van Bloemendaal kon ze onmogelijk hebben, weer een achterstand. Gelukkig konden we het volhouden en gingen met 1-0 de rust in. Toch even de kleedkamer in voor een Emile
Ratelband momentje, maar dan op geheel eigen wijze verzorgd door de coach.
We hadden nog 35 minuten om de finale te behalen.
Ook de tweede helft waren we niet in staat om ons beste hockey te laten zien, maar met een indrukwekkend staaltje bikkelen en een hele hoop aanmoedigingen van het in zeer grote getalen meegereisde publiek kwamen we 10 minuten voor tijd op 1-1 via een tip in van Hannah en 4 minuten voor het eindsignaal op 1-2. Na een mooie solo van Hannah stond Maxime scherp om de rebound langs de keeper te pushen. Nog 4 minuten van grote spanning volgde. Nog 1 keer moest Marleen in actie komen en toen kwam het eindsignaal en ook de ontlading. Were Di MB1 speelt de finale, Were Di MB1 gaat naar Amsterdam!
Dus rest me niets anders dan iedereen die de reis naar Bloemendaal heeft gemaakt heel erg te bedanken voor de fantastiche steun, zeker weten dat het zonder jullie moeilijk niet gelukt was. En natuurlijk wil ik ook iedereen oproepen om zaterdag (24 juni) op Amsterdam om 10:00 ’s ochtends erbij te zijn voor de finale van het landskampioenschap waar we mogen aantreden tegen Rotterdam.
Groeten,
Pieter Woudenberg
(bron: www.thjcweredi.nl op verzoek geplaatst)